ช่างภาพจับภาพวงแหวนหลากสีจากเฮลิคอปเตอร์ใกล้เมือง สล็อตเว็บตรง เพิร์ธรุ้งคู่เต็มดวง ถ่ายจากเฮลิคอปเตอร์ที่บินอยู่เหนือหาด Cottesloe ในรัฐเวสเทิร์นออสเตรเลีย ล้อมรอบสนามกอล์ฟใกล้เมืองเพิร์ท ฝนที่ตกลงมาจะสะท้อนแสงจากดวงอาทิตย์ตกไปยังช่างภาพ Colin Leonhardt ทำให้เกิดวงแหวนสีที่มีศูนย์กลางอยู่สองวงซึ่งดูเหมือนจะล้อมรอบสนาม
คุณไม่สามารถสัมผัสรุ้งได้ นกไม่สามารถบินเหนือพวกมันได้ และผีแคระก็ไม่สามารถเตร็ดเตร่อยู่ที่ปลายของมันได้ รุ้งเป็นภาพลวงตาที่สร้างขึ้นโดยหมอก หยดน้ำแต่ละหยดมีลักษณะเหมือนปริซึมที่ลอยอยู่ในอากาศ สีที่ฝังอยู่ในแสงแดดจะแยกจากกันขณะที่พวกมันวิ่งผ่านละอองน้ำด้วยความเร็วที่ต่างกัน เมื่อแถบสีไปถึงปลายสุดของหยด พวกมันจะเด้งกลับเข้าหาดวงอาทิตย์ คนที่มองไปทางหมอกโดยหันหลังให้ดวงอาทิตย์สามารถเห็นรุ้งกินน้ำ
รุ้งทั้งหมดมีลักษณะกลม แต่การเห็นเป็นวงกลมเต็มนั้นต้องใช้พื้นที่ในการดูที่มีหยดน้ำปริมาณมากในทุกทิศทาง
นั่นเป็นเรื่องยากสำหรับคนที่อยู่บนพื้น เมื่อผู้สังเกตการณ์บินผ่านท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยน้ำ รุ้งกินน้ำก็ปรากฏขึ้น รุ้งที่สองที่หรี่แสงปรากฏขึ้นเมื่อแสงสะท้อนจากภายในเม็ดฝนสองครั้งก่อนจะย้อนกลับมา เนื่องจากแสงส่วนใหญ่รั่วออกมาหลังจากการสะท้อนเพียงครั้งเดียว รุ้งที่สองจึงมักจะจางกว่ารุ้งปฐมภูมิมาก
และหลักฐานการทดลองทั้งหมด รวมทั้งการทดลองใหม่หลายๆ ครั้ง ที่ปิดช่องโหว่ที่เป็นไปได้ในการโต้แย้งของ Bohr สนับสนุนมุมมองของเขา ดูเหมือนว่าการทำความเข้าใจความพัวพันจะต้องอาศัยความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นเกี่ยวกับการทำงานร่วมกันของอวกาศ เวลา และความเป็นจริงมากกว่าที่ไอน์สไตน์คิดไว้ จะใช้เวลามากกว่าทฤษฎีใหม่ที่ครอบคลุมมากขึ้น มันจะต้องมีมุมมองใหม่เกี่ยวกับรากฐานของการดำรงอยู่นั่นเอง
หมดความหวังของไอน์สไตน์ในขณะที่ไอน์สไตน์ยังมีชีวิตอยู่ ความหวังของเขาสำหรับทฤษฎีที่ลึกซึ้งนั้นดูสมเหตุสมผล ตราบใดที่ทฤษฎีดังกล่าวทำนายผลการทดลองที่กลศาสตร์ควอนตัมทำแบบเดียวกันทั้งหมด ก็ไม่มีการทดลองใดที่จะขัดแย้งกับสัญชาตญาณของไอน์สไตน์ได้ แต่ในปี 1964 นักฟิสิกส์ชาวไอริช จอห์น เบลล์ ได้คิดค้นการทดสอบที่สามารถบอกความแตกต่างระหว่างทฤษฎีควอนตัมมาตรฐานกับการทดสอบที่อธิบายส่วนที่น่ากลัวออกไปได้ ในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมา การทดลองจำนวนมากได้ใช้ประโยชน์จากความเข้าใจของ Bell เพื่อแสดงให้เห็นว่าการพัวพันควอนตัมเป็นเรื่องที่น่ากลัวอย่างที่ไอน์สไตน์กลัว: ไม่มีความเป็นจริงที่ซ่อนอยู่ซึ่งทำหน้าที่ “ในเครื่อง” เพื่อกำหนดผลการวัดควอนตัมล่วงหน้า
แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง
นักฟิสิกส์และนักปรัชญา (และคนอื่นๆ อีกมาก) ไม่สามารถเลิกโต้เถียงกันถึงความหมายทั้งหมดได้ สิ่งเดียวที่ทุกคนเห็นพ้องต้องกันคือในการวิจัยพัวพันทั้งหมด ผู้ทดลองทั้งสองชื่ออลิซและบ็อบ
การทดลองพัวพันโดยทั่วไปจะวัดโพลาไรซ์ (การวางแนวของการสั่นสะเทือน) ของโฟตอน (อนุภาคของแสง) โฟตอนคู่พันกันถูกสร้างขึ้นซ้ำ ๆ ที่ไซต์หนึ่งและส่ง (หนึ่งคู่จากแต่ละคู่) ไปยังผู้ทดลองที่อยู่ห่างไกล (อลิซและบ็อบ) หากไม่มีการสื่อสาร อลิซและบ๊อบจะสุ่มเลือกว่าจะปรับทิศทางฟิลเตอร์โพลาไรซ์ในแนวนอนหรือแนวตั้ง หลังจากการทดลองหลายครั้ง Alice และ Bob สามารถเปรียบเทียบผลลัพธ์ของพวกเขาได้
ทฤษฎีบทของ Bell พิสูจน์ว่ามีการจำกัดความถี่ที่ผลลัพธ์ของ Alice และ Bob จะเข้ากันได้หากธรรมชาติให้ค่าที่มีอยู่ก่อนหน้าสำหรับทรัพย์สินที่วัดได้ (ตามที่ Einstein เชื่อ) มุมมองควอนตัมมาตรฐาน (คุณสมบัติของอนุภาคจะไม่ถูกกำหนดจนกว่าจะมีการวัด) คาดการณ์ว่าการจับคู่ของอลิซและบ๊อบจะเกินขีดจำกัดนั้น และนั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นเสมอ
จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ โซเซียลลิสต์ของไอน์สไตน์สามารถชี้ให้เห็นช่องโหว่ในการทดลองได้ บางทีธรรมชาติอาจปิดบังระบบส่งสัญญาณลับที่แจ้งเตือนอนุภาค (หรืออุปกรณ์ที่ตรวจจับอนุภาค) ไว้ล่วงหน้า เพื่อให้พวกเขาสามารถประสานผลลัพธ์ได้ หรือบางทีเครื่องตรวจจับ (ไม่มีประสิทธิภาพอย่างสมบูรณ์) ได้บันทึกอนุภาคแบบเลือกสรรโดยสมคบคิดเพื่อรักษาภาพลวงตาของความน่ากลัว
แต่การทดลองใหม่ ได้ปิดช่องโหว่เหล่านั้น เครื่องตรวจจับได้รับการตั้งค่าให้ห่างไกลพอที่จะไม่มีสัญญาณลับ (เกี่ยวกับความเร็วของขีด จำกัด แสง) สามารถส่งได้เร็วพอที่จะส่งผลต่อผลลัพธ์ และเครื่องตรวจจับประสิทธิภาพสูง (หรือการออกแบบการทดลองที่มีประสิทธิภาพสูง) ได้ขจัดช่องโหว่ของการสุ่มตัวอย่างแบบคัดเลือก
การแสดงให้เห็นว่าขีดจำกัดการจับคู่ของ Bell ถูกละเมิด การทดลองเหล่านี้จึงตัดทฤษฎีที่คงไว้ซึ่ง “ความสมจริงของท้องถิ่น” ออกไป
ดังที่รายงานบางฉบับอธิบายไว้ การทดลองใหม่จึงสร้าง “ความไม่อยู่ในท้องถิ่น” เป็นคุณลักษณะของธรรมชาติ และนักฟิสิกส์บางคนก็อธิบายผลลัพธ์ในลักษณะนั้น แต่การที่หลักการของท้องที่นั้นถูกละเมิดจริงหรือไม่ – หมายถึงการไม่อยู่ในท้องถิ่น – เป็นคำถามที่ซับซ้อน ตามที่นักฟิสิกส์ Leonard Susskind (กับ Art Friedman) เขียนไว้ในQuantum Mechanics: Theoretical Minimumว่า “Nonlocality นั้นยากอย่างน่าประหลาดใจที่จะให้คำจำกัดความ” สล็อตเว็บตรง / ต้นไม้มงคล
